pod red. Izabela Dzieduszycka

Izabela z Bojanowskich Dzieduszycka łączy dwie rodziny obrosłe historią, szeroko rozgałęzione i skoligacone, potwierdzające w kolejnych pokoleniach swoją obecność w życiu Polaków. Obu rodzinom długie trwanie zapewniało liczne potomstwo w każdym niemal pokoleniu, ale rozgłosu i znaczenia przydawały wielkie indywidualności, których osią­gnięcia wpisywały się w kulturę, politykę czy gospodarkę. Do tego ostat­niego grona zalicza się Izabela, dla której oba nazwiska, zarówno odzie­dziczone po ojcu, jak i przyjęte od męża, stanowiły nie tyle powód do dumy, co rodzaj zobowiązania wobec przodków. Zobowiązania tym trudniejszego do wypełnienia, że obu rodzinom odebrano nie tylko ca­ły dorobek poprzednich pokoleń, ale i podstawy bytu materialnego. W przeszłości wystarczało mądrze korzystać ze swego bogactwa, używać go na cele szlachetne, by zapisać się na kartach historii. Takiej szansy nie miało już pokolenie Izy, wchodzące w dorosłość w innej, powojennej rzeczywistości. W PRL-u znane nazwisko nie tylko nie pomagało, ale bywało też przyczyną dramatów osobistych. Izabela Dzieduszycka nie tylko przetrwała ten czas, ale wyszła z niego wyjątkowo silna, zdetermi­nowana do działania dla wspólnego dobra.

Z perspektywy ponad dwudziestu lat widzimy, jak wielkim przeło­mem dla Polaków był 1989 rok. Jedni z trudem odnajdywali się w „wol­nym świecie”, inni – korzystając ze swoich umiejętności i talentów – rzu­cili się w pogoń za „lepszym życiem”, którego wyznacznikiem stał się……